Systemy lub platformy low-code i no-code to narzędzia, które mają na celu tworzenie oprogramowania ograniczając pisanie kodu do minimum lub całkowicie bez konieczności programowania. 

Oto różnice między nimi:

Low-code

Systemy low-code są zwykle bardziej zaawansowane niż no-code. Pozwalają użytkownikom na tworzenie bardziej skomplikowanych i rozbudowanych aplikacji bez konieczności pisania całego kodu.

W low-code można tworzyć bardziej zaawansowane aplikacje, które mogą obejmować bardziej wyrafinowane funkcje, takie jak:

• dostęp do baz danych,
• integrację z innymi systemami,
• algorytmy.

Osoby korzystające z low-code mogą potrzebować pewnej wiedzy z zakresu programowania i rozumienia pewnych koncepcji technicznych.

No-code

Systemy no-code są bardziej przyjazne dla osób bez jakiejkolwiek znajomości programowania. Pozwalają osobom bez wiedzy programistycznej na tworzenie prostych aplikacji i automatyzację procesów za pomocą interfejsu graficznego.

W no-code nie trzeba pisać kodu. Wszystkie operacje są wykonywane za pomocą narzędzi i kreatorów wizualnych.

Aplikacje stworzone w no-code są zazwyczaj prostsze i mają bardziej ograniczone funkcjonalności niż te tworzone w low-code.

Oznacza to, że szybciej trafimy na ścianę “nie da się” przy próbie zaawansowanego wdrożenia takiego oprogramowania. Większe jest ryzyko, że jednak taki system będzie dla nas niewystarczający.

Czy bs4 core to low-code czy no-code

Oprogramowanie bs4 core zwykle określamy jako platforma low-code. Niektórzy mogą twierdzić, że wobec tego do wdrożeń bs4 core potrzebny jest programista i pisze się kod, aby uzyskać gotowy system. W rzeczywistości 90% wdrożeń bs4 core nie wymaga napisania ani jednej linijki kodu. Wszystkie prace konfiguracyjne wykonuje zwykle wdrożeniowiec prowadzący projekt.

bs4 core nazywamy low-code a nie no-code, bo w skrajnych przypadkach, gdy już żaden edytor programu nie daje pożądanej funkcjonalności, można pisać zewnętrzne skrypty/programy w dowolnym języku programowania. Takie wtyczki mogą współpracować z bs4 core, np. za pomocą bs4-API

Podsumowanie

Podsumowując, różnica między systemami low-code a no-code polega głównie na poziomie zaawansowania i skomplikowania aplikacji, jakie można nimi tworzyć.

Low-code jest bardziej zaawansowane i pozwala na bardziej rozbudowane aplikacje. No-code jest bardziej dostępne dla osób bez umiejętności programowania, ale ma niestety ograniczenia w zakresie funkcjonalności.

W praktyce nie ma wyraźnej granicy między tymi terminami i są one stosowane zamiennie. 

Czy WordPress do tworzenia stron internetowych to low-code czy no-code? Nie wymaga on programowania. Można jednak do niego programować moduły i czasami jest konieczność dopisania własnego kodu, aby uzyskać specyficzną funkcjonalność.

Z kolei inne programy, reklamowane są jako no-code, a po kilku minutach ich prezentacji widzimy już w nich funkcję programowania skryptów np. w Javascript.